"Van borst tot boterham van Stefaan Kleintjes". Een schaterlach weerklonk doorheen de boekhandel. "Klinkt ook smakelijk" antwoordde de kritische verkoopster. "Ja, vind ik wel" antwoordde ik op mijn beurt. Een beetje schaapachtig keek ze me aan. Ik vond het dus écht. Daar had ze even niet bij stilgestaan.
Zo verliep de bestelling van een boek waaraan ik de laatste dagen een beetje verslingerd raakte. Ik wou er alles van weten. Bijvoeden, rapley, ... Gewoon.. Wat als mijn kleinste vent meer wil dan alleen melk?
Bij Roos hadden we het al een keer getest, en goedgekeurd. Rapley was absoluut supertof. Roos knabbelde een hele zomer op schijfjes watermeloen, besjes, aardbeien, appels en peren. Toch bleef ik patatjes geven als mengelmoes. Geen idee waarom. Deze keer wou ik er 100% voor gaan. Niks mixer, blender of rasp. Gewoon puur natuur, gestoomd of gekookt, lekker in het vuistje. Net als bij borstvoeding krijgt hij zelf de keuze. Wat eet ik en wat niet. En, nog belangrijker, hij mag het zelf in zijn mondje proppen. Na borstvoeding voor luie moeders, nu ook, bijvoeding.
Kan het vies worden? Absoluut. Onze honden zijn maar lucky basterds dezer dagen. Ze kamperen onder de tafel en vangen elk hapje nauwkeurig op. Bij Roos staan ze trouwens ook. Handig voor mij, ik hoef nooit een stofzuiger te nemen om de kruimels te laten verdwijnen.
Is er gevaar voor verslikken. Ja. En dat is er ook met gemengd eten. Het zijn meestal ook de vloeibare dingen die langs je neus naar buiten willen. Mijn kleine ontdekker mag het zelf nemen en weet dus ook prima wat hij in zijn mondje stopt. Verslikken doe je je meestal wanneer zoiets tamelijk onverwacht gebeurt.
Oké, toen ik mijn moeder en schoonmoeder twee jaar geleden vertelde over mijn wilde Rapley-plan, rezen hun haren ten bergen. Ergens snap ik het ook wel. Het is geen zicht, een baby die helemaal rood wordt om vervolgens uit alle macht een stukje vast-geraakt-brokje uit zijn keel te krijgen. Maar gelukkig doen baby's dat. Kokhalzen. Het is een aangeboren reflex die kindjes onder de 12 maanden perfect beheersen. Als ze voor die 12 maanden leren stukken kauwen en inslikken, is de kans op erge 'verslik-incidenten' na 12 maanden aanzienlijk kleiner natuurlijk. Het stelde hen enigzinds gerust. En ja, ook Papalief en mezelf. Want ik kan niet ontkennen, dat we toen Roos zich de eerste keer verslikte in een stuk Galia-meloen, zelf helemaal in paniek sloegen.
Maar goed, we kozen er, met z'n tweetjes voor. De voornaamste reden voor m'n wederhelft is trouwens nog niet eens gezegd. Hij vindt het gewoon " er echt charmant uitzien", zo zegt-ie. En zeg nu zelf... De trots straalt van Flo af!
Toch kriebeltjes?
http://rapleymethode.tripod.com/
