En zo ging het weekend ten huize MamaManual

Met lichte tegenzin startte ik het weekend. Ik moest het dan ook alleen beginnen. Of neen, ik moest het zonder Papa stellen. 

Ook Roos had er weinig zin in, en liet me dan vanaf minuut een op zaterdagochtend duidelijk merken. Het was niet alleen haar been, maar haar hele lijfje dat aan de foute kant uit bed stapte. 

Knorrend zat ze naar haar sandwich te staren. Die ging ze echt niet opeten. En de chocomelk vond ze ook maar niets.
Op zo'n momenten hoop je dat je de mute-knop bij je andere kindje vindt, maar die vond het niet nodig om zijn zusje alle aandacht te laten opeisen. Hij jammerde haar gewoon omver.
Het scheelde geen haar, of ik had ook mijn duit in het zakje gedaan. Maar daar ben je mama voor, om dat niet te doen, natuurlijk.

Enige peuter-mama-driftbuien later, hoofd slechts lichtjes koel, vond ik de moed om Roos zo even na de middag mooi de zetel in te praten. Nog geen vijf minuutjes later hoorde ik een licht snurkend geluid. Slaapwel Rozalie. Ook Floris vond dat hij -alweer- zijn zusje moest overtreffen en ging ook voor een lekkere, luide dut. Wat snottebelletjes niet allemaal doen met kinderneuzen... 

Om half drie maakte ik een vreugdesprongetje. De man die alles kan, papa, kwam thuis. Jammer genoeg iets te luid, waardoor onze kinderen resoluut overschakelden op een jammerend 'ik-ben-nog-niet-uitgeslapen-maar-wel-wakker' toontje. Jammer... 

Een lekkere wandeling dan maar? Wat een heerlijk gevoel... Een zonnetje deed echt z'n best om erbij te horen. Roos, op papa's schouders met een te grote zonnebril en Floris hing lekker te genieten op mijn rug.
The dreamteam genoot!
Na een lekker bakje friet -oké,afgewogen en de puntjes geteld- hielden we een uitgebreide knuffelen-in-de-zetel-sessie. Wat een fijne manier om af te sluiten... 

Vanochtend besloot ik verder te gaan waar we waren gebleven, en hielden we lekker de pyjama's aan. Roos bladerde gezellig door wat tijdschriften en ik besloot dat we net zo goed een leuk plaatjes-spel konden maken. Samen knipten we er gezellig op los, om dan alles lekker in de lamineer-machine te steken. Kwamen er leuke speelkaartjes voor Roos weer uit. Floris maakte, dankzij zijn zus uiteraard, kennis met mama-schoenen, papa-schoenen en de nieuwe collectie zomerjasjes. Roos toonde het hem allemaal, met duidelijk veel kennis van zaken. 

Rond de middag besloot Roos dat ze nu echt wel eens kleertjes moest aandoen, en hees zichzelf in een van haar prinselijke jurkjes. "Ocus Pocus!" schreeuwde ze, en op slag was ons huisje een prachtig kasteel, waar je over het pad van stenen (even onze kussens ge-bruikleend) een rivier oversteekt en je eigen dienstjongen en dienstmeid je de hele dag door het huis vliegen. Kroonprins Floris mocht ook mee. 

Om acht uur werden kaarsjes uitgeblazen en besloten onze kindjes dat gaan slapen en lekker dromen mooi afsluiten was. 

Slaapwel prins en prinses, op naar een nieuwe week, tot morgen.