Wat je later worden wil: Eco-mama?

Als ik denk aan ons leventje binnen 2 jaar... Hoe ziet het er dan uit? Ik weet het eigenlijk niet. Er zijn een hele hoop dingen-die-ik-zou-willen. Daar heb je het al, dingen die ik zou willen. Zo gek. Ik wil eigenlijk vooral minder. Maar dan ben je weer bezig met wat je nu net niet wou. Meer willen.

In mijn gedachten zie ik ons peperkoekenhuisje (wat het nog helemaal niet is, nu, op dit moment) staan glimmen in een zomers zonnetje. Achter in de tuin lopen twee kippen gezellig te kakelen. Uiteraard leggen deze dotjes op tijd en stond een eitje. Ik wil immers zoveel mogelijk vers uit de tuin.
Om die reden hebben we dus een fout huis gekocht. We hebben een mini-tuin. Twee kippen, tot daar aan toe, maar een moestuintje?
Maar goed, in gedachten zie je de dingen altijd groter dus droom ik een moestuintje. Met lekker erwtjes. Roos en Floris die stiekem de erwtjes gaan stelen als ze rijp zijn om te plukken... Heerlijk lekker!
Eigen worteltjes, kropjes sla, ... Ja, ik zou zelfs met plezier het onkruid wieden! 

Er is ook plaats voor een gi-gantische appelboom. Ik zie mezelf al appelmoes maken. Niet dat ik dat ooit gemaakt heb, maar ik geloof wel dat ik het zou kunnen. In zo'n grote pot. Een rode, uit vervlogen tijden. Ik weet überhaupt niet eens of je een grote pot nodig  hebt om appelmoes te maken (misschien maakt de moderne vrouw het wel in de microgolf-oven?)!

Voor mezelf heb ik dan niet erg veel plan. Sinds mijn eerste blik op mijn kinderen ben ik veranderd in een voorbeeld-huismoeder. Wie had dat ooit gedacht. Pas op, ik ben nog wel ambitieus. Ja... ik wil de lekkerste lasagne maken en het smakelijkste stoofvlees. Tot zover...
Maar toch, toch is er ook wel een klein stemmetje dat zegt dat er buiten mijn huis een wijde wereld op me wacht, met een heerlijke job, een enorme go-for-it-drive, fijne collega's,... Maar... Die blauwe en bruine oogjes toe me thuis aanstaren zijn nét iets dwingender... Ik lijk soms wel een windmolentje dat draait en draait en maar niet kan besluiten hoe de wind waait.

Als idee naar de toekomst toe, heb ik mezelf beloofd om te consuminderen. Minder computer, minder afval, minder supermarkt, minder 'nieuw' en MEER genieten. Meer gezin. Meer lekker koken. Meer zelf maken en doen. Als ik er aan denk maakt m'n hart een sprongetje.
Ons huis wordt een echt consuminderen-huis. Het begint al met onze indeling. Ik wil echt niets nieuw. Die afspraak heb ik met mezelf gemaakt. Ja, misschien nog wel een fornuis, maar zeker geen meubeltjes.
Als er al iets wordt gekocht, zal dat in een super gezellige kring-winkel zijn. Ik zie mezelf al schuren en schrobben, en daarna trots vertellen dat ik die antieke kast zelf dat knal-kleurtje heb gegeven. Neen mevrouw, die vind je niet in de winkel... 

Onze verbouwingen houden we miniem. Ons huisje, en daar zijn we het 300% over eens, moet een thuis zijn. Geen 'nieuw' huis. Thuiskomen in je eigen nestje, met karakter, sfeer, gezellige rommel... Van het spik-en-spanne alternatief ben ik al lang afgestapt...

Een eco-mama. Dat wil ik wel zijn, maar eerst nog heel veel 'worden'. Maar wel eentje met haar voeten op de grond. En liefst nog met een hippe pump erbij....