Presteer je mee?!

Roos en Floris. Zus en broer. "Hoe kan je nu twee kinderen maken die ZO verschillen?", een vraag die menig mens mij al stelde. "Geen idee", zeg ik dan. Het ene kind is 'made in Swiss' en 't andere in de slaapkamer vermoed ik, maar of dat veel invloed heeft gehad? Het bronnenmateriaal is in ieder geval hetzelfde gebleven. 

Voor die twee individuele persoontjes wil ik dus onderwijs waar ze allebei wel bij varen... Onderwijs dat zo individueel mogelijk aan de slag gaat, dat zo veel uit die twee breintjes haalt als mogelijk. Niet alleen cijfers en letters, neen, perspectief, diepgang, inhoud.

Toen we de wereld meedeelden dat Roos niet naar het klassiek onderwijs zou gaan, waren de meningen erg verdeeld. Iedereen had zijn eigen verhaal over de school waar we haar inschreven. Meestal negatief. Meestal héél negatief. Kinderen die jaren leerachterstand opliepen, democratisch waren, vooral té democratisch. Kinderen die vuil waren, veel te veel 'knutselden' en 'kliederden', ouders met tweedehandskleren en grootouders met dreadlocks. Hoewel ik me in het laatste eventueel zou kunnen herkennen, niets van al die vooroordelen bleek te kloppen. 

Het woord 'leefschool' liet de haren van grootouders en overgrootouders ten bergen rijzen. "Moet ze niet mee met de rest?".
Ik huiverde. Mee met de rest? Ik denk het niet. Ik hoop het niet. Roos en Floris moeten nergens mee naartoe, hoogstens naar plekken die ze zelf willen. Ze moeten vooral zichzelf ontdekken. En misschien ook heel vaak herontdekken. 

Waarom toch al die prestatiedrang? Iedereen wordt er vreselijk ongelukkig van. Ik ken geen enkele moeder die blij is met een tweede of derde plaats voor haar kind. Waarom doen we onszelf (en onze kinderen!) dat dan aan?
Net zoals die verdomde potjestraining. "De mijne was al droog toen ze 13maanden was!", en dan maar piekeren, omdat de jouwe op 26 maanden nog steeds gezellig in de pamper plast.
En net daar zit de kern van Natuurlijk Ouderschap.  Om het op z'n Beatles te zeggen: "Speaking words of wisdom: Let it be"... Gun jezelf, en je kind gerust nog een beetje tijd...