Kijk... hier heb ik nu maar liefst 7 maanden op gewacht. Ik ben ermee begonnen, ergens half september en ja hoor... het is weer zover!
Het mooiste aan de lente, vind ik toch, is ons dakraam op een kiertje zetten en genieten van de vrolijke vogels die zich hebben genesteld in onze tuin. Dat zijn er heel wat. Met bolletjes eten lokken we hen wel eens naar ons terras. Pimpelmezen, roodborstjes,... allemaal komen ze zichzelf volproppen met al dat lekkers. We plaatsten de voedselbollen zo, dat Roos hen prachtig in het vizier kan hebben, als ze met haar stoeltje tegen het raam in de deur gaat staan. Zo kijkt ze, met haar neusje tegen het glas, zonder woorden, naar de vogels. En iedereen, ook mama en papa, moeten stil zijn voor dit prachtig stukje natuur op onze vier vierkante meter, hoog in de bomen.
Het mooiste aan de lente, vind ik toch, is ons dakraam op een kiertje zetten en genieten van de vrolijke vogels die zich hebben genesteld in onze tuin. Dat zijn er heel wat. Met bolletjes eten lokken we hen wel eens naar ons terras. Pimpelmezen, roodborstjes,... allemaal komen ze zichzelf volproppen met al dat lekkers. We plaatsten de voedselbollen zo, dat Roos hen prachtig in het vizier kan hebben, als ze met haar stoeltje tegen het raam in de deur gaat staan. Zo kijkt ze, met haar neusje tegen het glas, zonder woorden, naar de vogels. En iedereen, ook mama en papa, moeten stil zijn voor dit prachtig stukje natuur op onze vier vierkante meter, hoog in de bomen.
Na genoeg vogels spotten is het tijd voor het echte werk en maken we een lange het-is-bijna-lente-wandeling. We zien zoveel! Eenden die lekker gezellig spetteren in de beek, paarden die worden geroskamd, kuikentjes die rennen voor hun leven, hun mama achterna.
Na enkele kilometers stappen besluiten de beentjes van Roos dat ze genoeg gewerkt hebben, en kruipt ze op papa's rug. Niets beter dan een dutje in open lucht! Lekker onderuitgezakt geniet ze van een warm zonnetje op haar nog bleke winterwangen. Al snel kleuren ze heerlijk rood....
Zo wandelen manlief en ik nog een kilometer of vier verder. Zalig. Al zijn we beiden goed ziek, dit is puur genieten. We stappen voorbij vrienden die werken in hun tuin en maken gezellige praatjes, we smeden plannen voor de toekomst en bespreken voor de honderdste keer de indeling van onze nieuwe thuis.
Lente maakt het hoofd licht. Maakt de lucht mooier blauw. En maakt dat je honger krijgt in je buik.Met rammelende magen keren we naar huis. Mijn gezicht lijkt uren laten nog na te gloeien van al die zon en wind. Heerlijk.
Lente maakt het hoofd licht. Maakt de lucht mooier blauw. En maakt dat je honger krijgt in je buik.Met rammelende magen keren we naar huis. Mijn gezicht lijkt uren laten nog na te gloeien van al die zon en wind. Heerlijk.
Ze is er nog niet helemaal... maar ik denk dat ze weldra zal komen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten